Cytaty z Flame of Recca (manga)

Hanabishi Recca: Słuchaj mnie uważnie... jestem ninja!

Recca: Proszę, trzymaj się ode mnie z daleka, Sakoshita...
Yanagi: Nie nazwał mnie hime... znów jestem tylko Sakoshitą...

Hanabishi Recca: Mówiłeś, że woda gasi ogień, prawda? Ale też ważne, że działa to na odwrót. Prawdą jest, że woda gasi ogień... ale ogień może też odparować wodę!

Koganei Kaoru: Jeśli walczysz bez broni z osobą z mieczem, musisz być co najmniej trzy razy lepszy. Inaczej nie masz szans!

Mikagami Tokiya: Aż tak go kocha, nawet o tym nie widząc. Jest jakaś opóźniona?

Raiha: Każdy kiedyś jest pesymistą. Każdy popada kiedyś w zniechęcenie, każdy traci kiedyś nadzieję. Ale myślenie negatywne nigdy nie zbliża nas do celu. Chodzi o to, by wybić się z tego zniechęcenia i braku nadziei!

Sōkakusai: Proszę, daruj mi życie!
Raiha: A gdy te dziewczyny cię o to prosiły, to jak odpowiedziałeś? (tnie go mieczem)

Domon: Wojownik numer 2, Ishijima Domon, do usług!
Kaoru: Rozumiem! Skoro przeciwnik potrafi czytać w myślach, to powinniśmy wystawić kogoś, kto nie myśli! Domon jest idiotą! Wygraliśmy!

Staruszek: Za pomocą tego madōgu można wymazać dowolną rzecz ze świata.
Yanagi: Lalki, ciasta?
Staruszek: Tak.
Recca: Budynki, góry?
Staruszek: Tak.
Domon: A cycki Yanagi?
Staruszek: Wymazać można tylko istniejące rzeczy...

Hanabishi Recca: Nigdy nie mów, że mama ci przeszkadza! Mamy są bardzo, bardzo ważne!

Kōran Mori: Byłem taki już od dziecka. Zawsze czegoś pragnąłem. Dobrego jedzenia, pieniędzy, posiadłości, władzy, dzieł sztuki... I zawsze, gdy coś zdobywałem, przechodziłem na następną rzecz na liście. A potem kolejną. Nigdy nie byłem zaspokojony. Wieczna nieskończona żądza. Wtedy też zauważyłem, że jak bogaty bym nie był, jak wielki bym nie był... gdy umrę, wszystko to szlag trafi. Chcę żyć wiecznie. (śmiech)

Domon: Świeże powietrze jest takie pyszne!!! Ach, ta trawa! Te kwiaty! Co za piękny zapach!!! (wącha, po chwili się dusi)
Tokiya: Co się stało?
Kaoru: Wciągnął nosem robaka...

Kasumi: Lubię cię. Kocham cię. Chcę, byśmy zawsze byli razem...
Domon: Przepraszam, ale mam już swoją wybrankę.

Koganei Kaoru: Poniosłeś klęskę, przegrałeś. [...] To, na co tyle się szykowałeś, cały ten trud i ciężka praca, poszły na marne. Uczucia jakimi darzyłeś swojego brata... okazały się mniej ważne od tych tanich słodyczy. [...] Znacznie różnimy się ambicjami i zamiarami. Jesteś słaby!